کد مطلب:107121 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141

حکمت 431











[صفحه 767]

(تمام پارسایی بین دو كلمه از قرآن است كه خداوند پاك می فرماید: لكیلا تاسوا علی مافاتكم و لا تفرحوا بما آتاكم، و كسی كه بر گذشته افسوس نخورد، و به آینده شاد نشد، پارسایی را از دو طرف دریافت كرده است). دو موردی كه در آیه ذكر شده است نتیجه ی پارسایی و اعراض از دنیاست و به منزله ی خاصه ی مركبه ای است كه لازمه ی پارسایی است، و برای تعریف پارسایی بدانها اشاره كرده است. و عبارت فقد اخذ الزهد بطرفیه (پارسایی را از دو طرف گرفته است) كنایه از كامل داشتن پارسایی و كمالات آن است در چنان حالتی، و بدیهی است كه وجود چنان ویژگی باعث اعراض از دنیا و خوشیهای آن از صمیم قلب است و زهد واقعی هم همان است.


صفحه 767.